فواید آب معدنی برای سلامتی چیست؟ آب معدنی از مخازن زیرزمینی تامین می شود. برخلاف آب آشامیدنی معمولی، آب معدنی تحت پردازش شیمیایی قرار نمی گیرد. همانطور که از نام آن پیداست، آب معدنی حاوی مقادیر زیادی مواد معدنی به ویژه منیزیم، کلسیم و سدیم است. اما آیا آب معدنی بهتر از آب معمولی است و چه فوایدی دارد؟ آیا خرید آب بطری شده بهتر از آب لوله کشی است؟
این مقاله برخی از فواید سلامتی احتمالی مرتبط با نوشیدن آب معدنی را مورد بحث قرار می دهد.
مردم اغلب آب معدنی را به دلیل فواید احتمالی آن برای سلامتی انتخاب می کنند.
همه موجودات زنده برای زنده ماندن به آب نیاز دارند. آب نه تنها از عملکردهای فیزیکی ضروری پشتیبانی می کند، بلکه مواد مغذی حیاتی را نیز فراهم می کند که بدن به تنهایی تولید نمی کند.
در حالی که اکثر مردم ایالات متحده به آب آشامیدنی تمیز دسترسی دارند، بسیاری از مردم آب معدنی بطری شده را به دلیل خلوص درک شده و مزایای بالقوه سلامتی آن انتخاب می کنند.
آب معدنی چگونه با آب معمولی مقایسه می شود؟ بر اساس شواهد موجود، تفاوت ها چندان قابل توجه نیست.
هر دو نوع حاوی مواد معدنی هستند و تحت نوعی پردازش قرار می گیرند. با این حال، طبق تعریف، آب معدنی باید حاوی مقدار معینی مواد معدنی باشد و فرآیند بطری سازی در منبع انجام می شود.
در زیر به تفاوت بین آب لوله کشی و آب معدنی می پردازیم.
آب لوله کشی
آب شیرهای خانگی از منابع سطحی یا زیرزمینی تامین می شود.
در ایالات متحده، آب لوله کشی باید مطابق با استانداردهای قانون آب آشامیدنی ایمن باشد که توسط آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) تعیین شده است. این مقررات تعداد آلاینده های موجود در آب عرضه شده به خانه ها را محدود می کند.
تامین کنندگان آب عمومی، آب را از منبع خود به تصفیه خانه ها منتقل می کنند، جایی که تحت ضدعفونی شیمیایی قرار می گیرد. آب تمیز در نهایت از طریق سیستم لوله های زیرزمینی به خانوارها تحویل می شود.
آب لوله کشی حاوی مواد معدنی اضافه شده از جمله کلسیم، منیزیم و پتاسیم است. آب لوله کشی سخت دارای مواد معدنی بالاتری است که برخی آن را مفیدتر می دانند. با این حال، مواد معدنی در آب سخت رسوباتی تشکیل می دهند که می توانند لوله ها را خورده یا جریان را محدود کنند.
همچنین علیرغم تلاش تامین کنندگان عمومی آب، آلاینده های ناشی از زنگ زدگی یا نشت لوله ها می تواند آب آشامیدنی را آلوده کند.
آب معدنی آب معدنی از مخازن زیرزمینی طبیعی و چشمه‌های معدنی به دست می‌آید و محتوای معدنی بیشتری نسبت به آب لوله‌کشی به آن می‌دهد.
طبق گفته سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، آب معدنی باید حداقل 250 قسمت در میلیون کل مواد جامد محلول داشته باشد. FDA این تولیدکنندگان را از افزودن مواد معدنی به محصولات خود منع می کند.
مواد معدنی که اغلب در آب معدنی وجود دارند عبارتند از:
- کلسیم
- منیزیم
- پتاسیم
- سدیم
- بی کربنات
- اهن
- فلز روی
برخلاف آب لوله کشی، آب معدنی در منبع بطری می شود. برخی از مردم آب معدنی را به دلیل خلوص درک شده و عدم استفاده از روش های ضد عفونی شیمیایی ترجیح می دهند.
با این حال، آب معدنی ممکن است تحت برخی فرآوری قرار گیرد. این می تواند شامل افزودن یا حذف گاز دی اکسید کربن (CO2) یا حذف مواد سمی مانند آرسنیک باشد.
CO2 از اکسیداسیون جلوگیری می کند و رشد باکتری ها را در آب معدنی محدود می کند. آب گازدار طبیعی CO2 خود را از منبع دریافت می کند. تولیدکنندگان همچنین می توانند پس از استخراج، آب خود را با CO2 تزریق کنند.
بخش های بعدی پنج مزیت بالقوه نوشیدن آب معدنی را مورد بحث قرار می دهد.
-
منبع منیزیم
هم آب معدنی بطری شده و هم آب لوله کشی می توانند منابع منیزیم باشند. این ماده مغذی نقش اساسی در تنظیم فشار خون، سطح گلوکز خون و عملکرد عصبی دارد. منیزیم باعث کاهش فوری اسید معده نیز می شود.
برخی منابع بیشتر یا کمتر از سایر منابع منیزیم دارند. مقدار منیزیم موجود در آب بسته به منبع می تواند از 1 میلی گرم در لیتر (mg/l) تا بیش از 120 میلی گرم در لیتر متغیر باشد.
مقدار توصیه شده روزانه برای منیزیم به شرح زیر است:
310-320 میلی گرم برای زنان بالغ
400-420 میلی گرم برای مردان بالغ
با توجه به دفتر مکمل های غذایی منبع مطمئن، اکثر مردم در ایالات متحده کمتر از مقدار توصیه شده منیزیم مصرف می کنند.
در زیر برخی از علائم کمبود منیزیم آورده شده است:
- از دست دادن اشتها
- خستگی
- ضعف عضلانی
- تهوع و استفراغ
- کمبود شدید ممکن است باعث برخی از موارد زیر شود:
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن
- گرفتگی عضلات
- سطوح پایین کلسیم یا پتاسیم
- تغییرات خلق و خوی
- ضربان قلب نامنظم
- تشنج
-
کاهش فشار خون
داشتن سطوح پایین منیزیم ممکن است منجر به فشار خون بالا، نارسایی احتقانی قلب و شرایطی شود که باعث ضربان قلب نامنظم می شود.
بنابراین آب معدنی غنی از منیزیم ممکن است به کاهش خطر بیماری قلبی عروقی کمک کند.
یک مطالعه در مقیاس کوچک در سال 2004 منبع معتبر شامل 70 بزرگسال مبتلا به فشار خون مرزی و سطوح پایین منیزیم نشان داد که نوشیدن الکل1 لیتر آب معدنی در روز فشار خون آنها را کاهش می دهد.
-
تنظیم گردش خون
آب معدنی ممکن است حاوی مقادیر زیادی کلسیم، منیزیم و پتاسیم باشد که همگی باعث افزایش گردش خون می شوند.
کلسیم برای ساخت و حفظ استخوان های قوی لازم است. همچنین ضربان و ریتم ضربان قلب را تنظیم می کند.
-
تقویت استخوان ها
کلسیم موجود در آب معدنی ممکن است به تقویت استخوان های فرد کمک کند.
آب معدنی حاوی کلسیم است که به تقویت استخوان کمک می کند. وقتی بافت استخوانی تجزیه می شود، بدن استخوان جدیدی را در جای خود رسوب می کند.
در دوران نوجوانی، استخوان جدید سریعتر از استخوان قدیمی رسوب می کند. با این حال، پس از 20 سالگی، از دست دادن استخوان می تواند از تشکیل استخوان پیشی بگیرد، که می تواند منجر به استخوان های شکننده و ضعیف شود.
ورزش منظم و رژیم های غذایی سرشار از کلسیم می تواند استخوان ها را تقویت کرده و از تحلیل استخوان جلوگیری کند.
نویسندگان مطالعه‌ای در سال 2017، نحوه جذب کلسیم از شیر، مکمل‌های کلسیم و آب معدنی توسط بدن را مقایسه کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که آب معدنی با مقادیر بالای کلسیم می تواند در واقع تامین کلسیم بدن را بهبود بخشد.
منیزیم همچنین از استخوان های قوی پشتیبانی می کند. نتایج یک مطالعه کوهورت در مقیاس بزرگ در سال 2014 نشان داد که زنان مسن‌تر با مصرف بالای منیزیم، بیش از 422.5 میلی‌گرم در روز، تراکم استخوان بیشتری نسبت به زنان با مصرف کمتر این ماده معدنی داشتند.
-
ارتقای سلامت دستگاه گوارش
دریافت منیزیم کافی در رژیم غذایی می تواند به پیشگیری از یبوست و بهبود سلامت دستگاه گوارش کمک کند.
منیزیم آب را به داخل روده می کشد که باعث بهبود قوام مدفوع می شود. همچنین ماهیچه های روده را شل می کند و از حرکات منظم روده حمایت می کند.
بر اساس یافته‌های یک مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل‌شده منبع مطمئن، نوشیدن آب معدنی حاوی سولفات منیزیم و سولفات سدیم منجر به حرکات مکرر روده و بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به یبوست میشود.
خطرات
آب معدنی به طور کلی برای نوشیدن بی خطر است. تحقیقات بسیار کمی به هر گونه تأثیرات منفی فوری سلامتی مرتبط با نوشیدن آب معدنی ساده اشاره می کند.
آب معدنی گازدار حاوی اسید کربنیک است که می تواند باعث سکسکه یا نفخ شود.
با این حال، آب معدنی و سایر آب های بطری ممکن است حاوی آلاینده های خاصی باشند. طبق تعریف، آب معدنی باید دارای حداقل مقدار میکروب باشد.
علاوه بر این، آب معدنی نمی‌تواند مانند آب لوله‌کشی فرآیند ضدعفونی‌سازی را انجام دهد، زیرا در منبع بطری میشود، بنابراین طیف میکروب‌ها می‌تواند متفاوت باشد.
سمیت پلاستیک
بسیاری از ظروف پلاستیکی حاوی بیسفنول A یا BPA هستند. این ماده شیمیایی می تواند در عملکرد طبیعی هورمونی اختلال ایجاد کند.
میکروپلاستیک ها، ذرات ریز پلاستیک، نگرانی بالقوه دیگری هستند. دانشمندان میکروپلاستیک ها را در غذاها و نوشیدنی ها و همچنین محصولات غذاهای دریایی، آبجو و نمک خوراکی شناسایی کرده اند.
در سال 2018، محققان یک بررسی سیستماتیک از داده های فعلی در مورد سمیت پلاستیک منتشر کردند. در حالی که آنها اذعان دارند که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، نویسندگان گزارش می‌دهند که میکروپلاستیک‌های موجود در آب معدنی بطری‌شده به نظر خطری برای ایمنی ندارند.
آب گازدار به دندان آسیب می رساند
آب گازدار یا گازدار می تواند به مینای دندان آسیب برساند.
آب گازدار PH پایین تری نسبت به آب معمولی دارد که باعث می شود کمی اسیدی شود. بر اساس مطالعه اخیر منبع مطمئن، آب گازدار تولید شده توسط کربنات کننده سودا به طور قابل توجهی سختی مینای دندان را در محیط آزمایشگاهی کاهش می دهد.
با این حال، هنوز هم آب گازدار تاثیر کمتری بر دندان‌ها نسبت به نوشابه دارد. یک مطالعه نشان داد که آب گازدار طعم دار و ساده هر دو خطر کمتری برای مینای دندان نسبت به نوشابه دارند.
نگرانی های زیست محیطی
یکی از مسائل مهم در مورد آب معدنی مربوط به ظرف است. تولید گسترده بطری های پلاستیکی باعث آلودگی می شود و عواقب جدی برای محیط زیست دارد.
در مطالعه ای در سال 2016، محققان به اثرات زیست محیطی مختلف تصفیه آب معمولی، آب معدنی در بطری های پلاستیکی و آب معدنی در بطری های شیشه ای پرداختند.
آنها دریافتند که روش های پردازش آب لوله کشی مطلوب ترین گزینه است. دانشمندان همچنین خاطرنشان کردند که تولید بطری های شیشه ای بیشترین مقدار مواد خام را مصرف می کند و به بیشترین انرژی نیاز دارد.
نتیجه گیری
نوشیدن آب معدنی گازدار ممکن است به مینای دندان آسیب برساند.
آب معدنی حاوی مقادیر زیادی منیزیم، کلسیم، سدیم و سایر مواد معدنی مفید است.
مطالعات نشان می دهد که نوشیدن آب معدنی ممکن است فواید سلامتی داشته باشد، اگرچه تحقیقات کمی به طور مستقیم نشان می دهد که برای سلامتی افراد بهتر از آب لوله کشی است.
افرادی که می خواهند آب معدنی بخرند می توانند آن را در سوپرمارکت ها پیدا کنند یا از بین برندها به صورت آنلاین انتخاب کنند.
همچنین، در ایالات متحده، EPA به شدت کیفیت آب لوله کشی را تنظیم می کند تا از عاری بودن از میکروب های مضر اطمینان حاصل کند. آب لوله کشی همچنین حاوی مواد معدنی اضافه شده است که آن را جایگزین ارزان تری برای آب معدنی می کند.
نوشیدن گازدارآب معدنی ممکن است باعث فرسایش دندان شود، اما نه به اندازه نوشیدنی های شیرین شده با قند مانند نوشابه.
محتوای مواد معدنی در آب لوله کشی بسته به مکان متفاوت است. مردم در ایالات متحده می توانند گزارش های کیفیت آب EPA را بر اساس ایالت بررسی کنند. این گزارش‌های سالانه حاوی اطلاعاتی در مورد منابع آب، سطوح آلاینده‌ها و محتویات معدنی است.